เราทั้งหลายเราต่างเกิดมา
เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของของโลก
ที่สดใสสวยงามและบางทีราวว่าขื่นขม
ไร้ซึ่งเพียงสิ่งใด ที่ติดตัวมาดั่งคนทุกคน
มีเพียงถนนที่ถูกเตรียมไว้ ให้เราพบกับสิ่งนานา
เราต่างเกิดมาเพื่อมีเวลาที่ไม่สมดุล
บางคนเกิดมาก็มีต้นทุน ที่วางอยู่รายล้อม
บางคนเกิดมาบนความไม่พร้อม
แต่เราทั้งหลายต่างก็ต้องยอม
ต้องยอมรับว่าที่เรามีไม่ได้ต่างอะไรกับใครสักคน
คือจิตใจของเราที่ใช้เก็บเกี่ยวความสำคัญ
เก็บบันทึกความงดงามในช่วงที่อยู่บนเส้นทาง
รักษามัน ให้ดี อย่าเก็บมาคิดจนใจบอบช้ำ
ปรารถนา ถึงการที่เราเกิดมาอย่างพึงพอใจ
มีแค่ไหนไปแค่นั้น อย่างคอยระวัง
อย่าพาตัวเองรับฟัง อะไรก็ตามที่บั่นทอน
ใช้ดวงใจ คัดกรอง ว่าอะไรดีไม่ดีก็พอ
เพียงแค่นี้เราจะสุขใจ ถ้าเราปล่อยวางบางอย่างให้เป็น
โดยอย่าไปคิดอย่าไปสน ข้างทางถนนที่มันแสนไกล
ย่อมมีดอกไม้สีสันมากมาย ทั้งสวย และเหี่ยวเฉา
โลกใบนี้ที่มันกว้าวไกล ทุกอย่างผ่านมาเพื่อเป็นเรื่องราว
บางคนผ่านมาเพื่อเคียงข้างเรา บางคนเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้
แต่สุดท้ายทุกคน
จากเราแสนไกล เหลือไว้แค่ความหลัง
ความสุขล้น นับพัน ก็กลายเป็นส่วนหนึ่ง
ที่ได้เคยเกิดมี ที่ได้เคยทำให้นึกถึง
ที่ได้เคย คำนึง เราควรจึงเก็บไว้ในใจ
( ดนตรี )
ต่อให้คนมากมาย บัญญัติเอาไว้ว่าทำอย่างนี้
หรืออาจจะเป็นสถานที่นี้ ที่ทำให้เรามีความสุขล้น
ถ้าเรามา แต่ตัว ก็ควรจะเดินให้สุดถนน
ไม่มีใครซักคนที่จะพบเจอแต่สิ่งสวยงาม
แต่หากถนนเส้นใด
ที่ลองเดินไปแล้วใจมันเจ็บช้ำ
ก็ควรเปลี่ยน เส้นทาง ในตอนที่เรายังพอมีแรง
อย่าผูกมัดตัวเองไว้ กับอะไรที่มันทิ่มแทง
เพราะเมื่อที่เราสิ้นแรง
เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
ต่อให้ใคร เกิดมาบนสิ่งใดกัน
แต่เมื่อพอถึงวัน ทุกคนล้วนแล้วแต่ส่งคืน
ไม่มีใครเอาไปติดตัว คนทั้งหลายต่างก็ต้องลืม
แม้แต่ความฝันที่มีมากมาย
ก็จะถูกกลืนกลับคืนสู่ดิน
จงมีชีวิตในวันต่อวัน อย่างธรรมดา
เก็บเกี่ยวไขว่คว้าแค่เพียงที่ไหวแล้วใจไม่เจ็บช้ำ
และภูมิใจกับสิ่งที่ทำ รวมทั้งจดจำแค่สิ่งที่ดี
ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้ เราอาจจะมีโอกาสอีกไหม
ขอให้เราเป็นหนึ่งคนเมื่อแก่ชรา
เมื่อมองขอบฟ้าเมื่อสุริยากำลังจะตกพื้น
แล้วไม่มีสิ่งใด ติดอยู่ในใจที่เคยหลงลืม
ทำได้เพียงแค่ยืนโบกมือ ให้แก่ความหลังที่มันงดงาม
เพียงแค่นั้น..
เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของของโลก
ที่สดใสสวยงามและบางทีราวว่าขื่นขม
ไร้ซึ่งเพียงสิ่งใด ที่ติดตัวมาดั่งคนทุกคน
มีเพียงถนนที่ถูกเตรียมไว้ ให้เราพบกับสิ่งนานา
เราต่างเกิดมาเพื่อมีเวลาที่ไม่สมดุล
บางคนเกิดมาก็มีต้นทุน ที่วางอยู่รายล้อม
บางคนเกิดมาบนความไม่พร้อม
แต่เราทั้งหลายต่างก็ต้องยอม
ต้องยอมรับว่าที่เรามีไม่ได้ต่างอะไรกับใครสักคน
คือจิตใจของเราที่ใช้เก็บเกี่ยวความสำคัญ
เก็บบันทึกความงดงามในช่วงที่อยู่บนเส้นทาง
รักษามัน ให้ดี อย่าเก็บมาคิดจนใจบอบช้ำ
ปรารถนา ถึงการที่เราเกิดมาอย่างพึงพอใจ
มีแค่ไหนไปแค่นั้น อย่างคอยระวัง
อย่าพาตัวเองรับฟัง อะไรก็ตามที่บั่นทอน
ใช้ดวงใจ คัดกรอง ว่าอะไรดีไม่ดีก็พอ
เพียงแค่นี้เราจะสุขใจ ถ้าเราปล่อยวางบางอย่างให้เป็น
โดยอย่าไปคิดอย่าไปสน ข้างทางถนนที่มันแสนไกล
ย่อมมีดอกไม้สีสันมากมาย ทั้งสวย และเหี่ยวเฉา
โลกใบนี้ที่มันกว้าวไกล ทุกอย่างผ่านมาเพื่อเป็นเรื่องราว
บางคนผ่านมาเพื่อเคียงข้างเรา บางคนเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้
แต่สุดท้ายทุกคน
จากเราแสนไกล เหลือไว้แค่ความหลัง
ความสุขล้น นับพัน ก็กลายเป็นส่วนหนึ่ง
ที่ได้เคยเกิดมี ที่ได้เคยทำให้นึกถึง
ที่ได้เคย คำนึง เราควรจึงเก็บไว้ในใจ
( ดนตรี )
ต่อให้คนมากมาย บัญญัติเอาไว้ว่าทำอย่างนี้
หรืออาจจะเป็นสถานที่นี้ ที่ทำให้เรามีความสุขล้น
ถ้าเรามา แต่ตัว ก็ควรจะเดินให้สุดถนน
ไม่มีใครซักคนที่จะพบเจอแต่สิ่งสวยงาม
แต่หากถนนเส้นใด
ที่ลองเดินไปแล้วใจมันเจ็บช้ำ
ก็ควรเปลี่ยน เส้นทาง ในตอนที่เรายังพอมีแรง
อย่าผูกมัดตัวเองไว้ กับอะไรที่มันทิ่มแทง
เพราะเมื่อที่เราสิ้นแรง
เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
ต่อให้ใคร เกิดมาบนสิ่งใดกัน
แต่เมื่อพอถึงวัน ทุกคนล้วนแล้วแต่ส่งคืน
ไม่มีใครเอาไปติดตัว คนทั้งหลายต่างก็ต้องลืม
แม้แต่ความฝันที่มีมากมาย
ก็จะถูกกลืนกลับคืนสู่ดิน
จงมีชีวิตในวันต่อวัน อย่างธรรมดา
เก็บเกี่ยวไขว่คว้าแค่เพียงที่ไหวแล้วใจไม่เจ็บช้ำ
และภูมิใจกับสิ่งที่ทำ รวมทั้งจดจำแค่สิ่งที่ดี
ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้ เราอาจจะมีโอกาสอีกไหม
ขอให้เราเป็นหนึ่งคนเมื่อแก่ชรา
เมื่อมองขอบฟ้าเมื่อสุริยากำลังจะตกพื้น
แล้วไม่มีสิ่งใด ติดอยู่ในใจที่เคยหลงลืม
ทำได้เพียงแค่ยืนโบกมือ ให้แก่ความหลังที่มันงดงาม
เพียงแค่นั้น..
มิวสิควิดีโอเพลง สุดทาง Phumin (ภูมิมินท์)
เพลง สุดทาง
ศิลปิน : Phumin (ภูมิมินท์)
เรียบเรียง : ภิรศักดิ์ สุวรรณศรี
ศิลปิน : Phumin (ภูมิมินท์)
เรียบเรียง : ภิรศักดิ์ สุวรรณศรี
