เนื้อเพลง ข้าวต้องลม เนม สุรพงศ์ x กระต่าย พรรณนิภา

ยืนเหม่อลอย กลางท้องทุ่งนา
ให้กายปะทะ สายลมอ่อนไหว
ลม ต้องใบข้าวไหว พัดใจที่ช้ำ
ให้ยิ่งเหน็บหนาว.. โอ้ย.. คิดฮอดเด้

ฝนแล้งลา ปวดร้าว ก้าวสู่ ฤดูกาลเหมันต์
ฟ้าสีคราม เคลื่อนไหว ดั่งใจ ของคน ที่เปลี่ยนไปทุกวัน
โอ้ย.. คิดฮอดเด้

อ้ายคงลืมคำว่าให้คองถ่า
คงลืมสัญญา สองเฮา

เฮ็ดได้เพียง คิดถึงคืนวันเก่าๆ
ที่มื้อนี้มันเหลือเพียงความว่างเปล่า
เหลือเพียงซากความหลัง ร่องรอย ฮักเฮา
และจมอยู่กับน้ำตา ที่ยังรินไหล

ในราตรีที่ฟ้า มืดมน ไร้ดาว
ยืนโอบกอดเจ้าของ ท่ามกลางลมหนาว
หัวใจเฝ้าพร่ำเพ้อ ละเมอบ่เซา
คร่ำครวญหาแต่เขา คนที่อยู่แสนไกล

มองดูหยาดน้ำค้างถืกแสงยามเช้า
เปรียบดั่งใจดวงนี้ที่ใกล้สลาย
คิดพ่อคำสัญญา ขึ้นมาคราใด
แฮ่งคิดฮอดเจ้าหลาย..

บัดนี้.. โอย..
เหลียวเบิ่งสายธารน้ำ ไหลไปดอกวั่งๆ
มาคือจั่งใจคนฮ้าง ไหลกาย.. บ่ต่าวคืน
หมื่นคำวาจาเว้า สัญญาเฮาก่อนจากลา
ว่าบ่โดนดอกหล่า ยามปลาข่อน.. สิอ่วยทาง
นั่งกลางนาน้ำตาย้อย คอยถ่าแทบบ้าป่วง
เจอคำลวงหลอกต้ม ยามหัวลมพัดต้อง
ฮวงข้าว.. ดอกต้องลม.. โอ้ย..โอ่…

( ดนตรี )

เฮ็ดได้เพียง คิดถึงคืนวันเก่าๆ
ที่มื้อนี้มันเหลือเพลงความว่างเปล่า
เหลือเพียงซากความหลัง ร่องรอย ฮักเฮา
และจมอยู่กับน้ำตา ที่ยังรินไหล

ในราตรีที่ฟ้า มืดมน ไร้ดาว
ยืนโอบกอดเจ้าของ ท่ามกลางลมหนาว
หัวใจเฝ้าพร่ำเพ้อ ละเมอบ่เซา
คร่ำครวญหาแต่เขา คนที่อยู่แสนไกล

มองดูหยาดน้ำค้างถืกแสงยามเช้า
เปรียบดั่งใจดวงนี้ที่ใกล้สลาย
คิดพ่อคำสัญญาขึ้นมาคราใด
แฮ่งคิดฮอดเจ้าหลาย..

บัดนี้..
เหลียวเบิ่งสายธารน้ำ ไหลไปดอกวั่งๆ
มาคือจั่งใจคนฮ้าง ไหลกาย.. บ่ต่าวคืน
หมื่นคำวาจาเว้า สัญญาเฮาก่อนจากลา
ว่าบ่โดนดอกหล่า ยามปลาข่อน.. สิอวยทาง..